Als Lucio Dalla een engel was: "Hij betoverde mij toen ik 8 was. Ik zing voor je wat hij vandaag zou zeggen."

Op die plek in het hart waar de wind altijd waait, bewaarde Lucio Dalla de geheimen achter zijn liedjes. En het is op dat mysterie, op die opwindende gevoelens, in die nachttrein waar geluk reist, dat morgenavond in het Castello Sforzesco de zachtaardige ziel van onze singer-songwriter Renzo Rubino zijn aandacht zal richten. Hij speelt de hoofdrol, samen met journalist Gino Castaldo, in "Cosa direbbe Lucio", een reis door het leven en de kunst van zo'n kleine man onder het maanlicht van de Cortile delle Armi.

Renzo, waarom Dalla?

"Omdat hij mijn favoriete singer-songwriter is, de eerste die ik ooit live zag, in Martina Franca. Ik moet een jaar of acht geweest zijn. Afgelopen januari belde Antonio Palazzo, de maestro die dat concert dirigeerde, me om te vragen of ik Dalla wilde eren op hetzelfde podium en met hetzelfde orkest dat hem toen begeleidde. Natuurlijk zei ik ja."

Wat gebeurde er toen?

"Ondergedompeld in de voorbereidingen voor Porto Rubino (het Festival del Mare dat hij sinds 2019 organiseert in de havens van Puglia, red.), beschouwde ik die ervaring als een soort vakantie. Maar toen gingen de data van één naar twee, en van twee naar drie, en dus besloten we er een show omheen te bouwen. Naast de liedjes, verrijkt met nieuwe arrangementen, zijn er anekdotes, herinneringen en kanttekeningen van iemand die Dalla goed kende en zelfs een vriend was, Castaldo."

In een show als deze is elk nummer belangrijk, maar sommige zijn misschien wel belangrijker dan andere. Welke?

Voor mij zijn er een paar nummers die ik al lang niet meer had gehoord, en deze show heeft me de kans gegeven ze te herontdekken. Ik heb het over "Felicità" en "Se io fossi un angelo". Twee nummers die me, misschien vanwege de tijd waarin we leven, misschien om persoonlijke redenen, bijzonder dierbaar zijn, samen met "Henna".

Dalla zei altijd dat we bij alles wat we doen, moeten proberen onze eigen kleine momenten van vrijheid te vinden. Welke zijn die van jou?

Tijd doorbrengen op een boot met een goed boek en Norberto, mijn hond, is een van de dingen die het dichtst bij mijn idee van vrijheid komen. In mijn werk ervaar ik iets soortgelijks: ik kies de projecten die ik volledig zelfstandig wil uitvoeren en bevrijd me van de dictaten van de muziekindustrie of de mainstream. Denk maar aan het feit dat ik in 2014, na een pauze van zeven jaar, een album opnam met een lokale band. Voor mij draait muziek om gevoelens, woorden en emoties – elementen die samen iets vormen. Je kunt gevoelens niet aan tafel bepalen; anders wordt het nummer een soort gearrangeerd huwelijk.

Hoe zal zijn volgende album eruit zien?

"Singer-songwriter. Elf liedjes. Ik schreef het drie jaar geleden en legde het toen even aan de kant om er een punt achter te zetten. Dan is er nog de opera waar ik al heel lang aan werk. Die komt eraan, al weet ik nog niet wanneer."

Is er een anekdote over Castaldo die u bijzonder grappig vindt?

Gino nam me ooit apart om me in vertrouwen te nemen: 'Ik was in New York met Lucio toen hij 'DallAmeriCaruso' opnam, maar ik kan me er niets meer van herinneren.' Hij zegt dat hij altijd in het verleden moet graven, omdat hij iemand is die zo in het heden leeft dat hij geen herinneringen meer heeft. En dat vind ik erg leuk.'